Πολλοί υποστηρίζουν πως ήταν το τελευταίο αυθεντικό μουσικό είδος που γέννησε η σύγχρονη μουσική κουλτούρα. Το hip-hop εμφάνισε το πρώτο ψήγμα στα τέλη των ‘70s, τρανώθηκε στα ‘80s και καθιερώθηκε αγοραστικά στα ‘90s. Τα παρακάτω άλμπουμ σημάδεψαν το δρόμο του και οδήγησαν στην ολοκληρωτική αναγνώρισή του. Και φυσικά έχουν ακουστεί δυνατά σε όλα τα skate park αυτού του κόσμου.
Eric B. & Rakim – Paid In Full (1987)
Με αυτό το άλμπουμ το δίδυμο από το Κούινς της Νέας Υόρκης, έφτιαξε σε χρόνο μηδέν την υστεροφημία του. Αν και έχουν δηλώσει ότι σιχαίνονται το περιβόητο remix των Coldcut στο ομώνυμο single που άλλαξε το ρου του hip-hop, το γεγονός είναι ότι ο μάγος DJ Eric B. ξανάφερε το funk στη rap μουσική ενώ ο πιο cool MC στη ιστορία, o Rakim, έδειξε έναν άλλο δρόμο από τους «macho» συναδέλφους του.
De La Soul – 3 Feet High And Rising (1989)
Σε κανένα άλλο hip-hop δεν υπάρχει τέτοια ροή ιδεών. Σε παραγωγή του Prince Paul των Stetsasonic, το τρίο των De La Soul έφτιαξε ένα άλμπουμ που κατάφερε ένα από τα σημαντικότερα crossover στην mainstream αγορά. Ψυχεδελικό, ευρηματικό, ένα σκέτο καλειδοσκόπιο, αυτό το ντεμπούτο πίσω από την κωμική στάση κρύβει δυνατά θέματα για την τιμή των αφροαμερικανών και την θετική στάση απέναντι στη ζωή. Μία σκέτη αποκάλυψη.
Wu-Tang Clan – Enter The Wu-Tang (36 Chambers) (1993)
Η κολλεκτίβα των Wu-Tang Clan χώρισε το ντεμπούτο άλμπουμ της σε δύο πλευρές, την Σαολίν και του Σπαθιού των Wu-Tang, για να συμβολίσει την «στρατιωτική» πειθαρχία που αντιμετώπιζαν την hip-hop αποστολή τους. Από εδώ και πέρα όλα τα μέλη (The Method Man, Ghost Face Killer, ο μακαρίτης ο Ol’ Dirty Bastard, και φυσικά ο εγκέφαλος RZA) απέκτησαν σόλο δραστηριότητες. Εδώ όμως υπήρξαν η απόλυτη ομάδα.
Boogie Down Productions – Ghetto Music: The Blueprint Of Hip Hop (1989)
Ένας από τους σημαντικότερους rapper στην ιστορία του hip-hop, ο εμπνευσμένος ιερέας KRS-One, πριν τη σόλο πορεία του είχε ήδη καθιερωθεί ως ένας από τους ηγέτες της αφροαμερικανικής συνείδησης με τους Boogie Down Productions. Το τρίτο άλμπουμ τους ήταν γεμάτο από hard core μηνύματα, όχι αφιερωμένα στη βία και στην απόκτηση πλούτου, αλλά στην κατανόηση της ειρήνης και την εξάλειψη της άγνοιας.
Public Enemy – Ιt Takes A Nation Of Millions To Hold Us Back (1988)
Αυτός σίγουρα δεν ήταν ο ήχος του συμβιβασμού. Το δεύτερο άλμπουμ των Public Enemy έβαλε φωτιά στο πολιτικό μανιφέστο τους με τις σειρήνες να ηχούν σαν τρελές σε μία από τις πιο επιτακτικές ηχογραφήσεις στην ιστορία της μουσικής. Εδώ οι Public Enemy διαχώρισαν μια για πάντα τη θέση τους από τους gangsta rappers, και είχαν ήδη ξεκινήσει να ρωτούν ερωτήσεις. Που το λευκό mainstream κοινό φοβόταν να απαντήσει.
Run DMC – Raising Hell (1986)
To τρίτο άλμπουμ των “πατριαρχών” του είδους έμαθε στους λευκούς έφηβους πως είναι να φοράς φαρδιά τζην και ανάποδα το καπελάκι του baseball. Ξεπέρασε τα 3 εκατομμύρια αντίτυπα, έβαλε τους Run DMC στο Νο. 1 του R&B καταλόγου αλλά και μέσα στο επίσημο Top 10, ενώ τους έκανε εξώφυλλο στο Rolling Stone. Η επιτυχία του πιο απολαυστικού, «ροκάδικου» δίσκου των Run DMC δεν πέρασε από κανένα απαρατήρητη.
NWA – Straight Outta Compton (1989)
Niggers With Attitude ή No Whiteboys Allowed; Όποιο και να ισχύει οι NWA το 1989 προκάλεσε έμφραγμα στην “χριστιανοδημοκρατική” Αμερική, αναγκάζοντας το FBI να ψάχνει τι θέλει να πει “Fuck Tha Police”…
Υιοθετώντας σαφέστατα την μιλιταριστική, αντιδραστική άποψη του Malcolm X πάρα την παραδοσιακή του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, το Straight Outta Copmton έβαλε τη φωτιά στο φυτίλι της hip-hop βόμβας.
Beastie Boys – Paul’s Boutique (1989)
Το Licensed To Ill μπορεί να ξεπούλησε, το Ill Communication είχε το “Sabotage”, ωστόσο το Paul’s Boutique ήταν, είναι και θα παραμείνει το αρτίστικο peak των Beastie Boys. Πρόκειται για το άλμπουμ με τα περισσότερα samples στην ιστορία της μουσικής, που ήταν όμως τόσο σωστά τοποθετημένα και τόσο λειτουργικά (βλέπε παραγωγή Dust Brothers), που οι Beastie Boys έδειξαν ότι ήταν κάτι παραπάνω από «ξαναμμένοι» αλητάμπουρες.
Dr. Dre – The Chronic (1992)
Mπορεί να ετοιμάζεται μετά από καιρό να ηχογραφήσει καινούργιο άλμπουμ ωστόσο το ντεμπούτο του 1992 παραμένει η κλασική του δουλειά για την Death Row Records. Τίποτα δεν ήταν το ίδιο μετά απ’ αυτό στο hip-hop και στην επόμενη πενταετία όλα τα άλμπουμ είχαν δανειστεί τον G-funk ήχο του The Chronic. Στη συνέχεια ο Dr Dre έγινε απλώς ο χρυσοδάχτυλος του hip-hop με τις τρομερές παραγωγές του.
Cypress Hill – Black Sunday (1993)
To Rolling Stone τους είχε χαρακτηρίσει μια σύνθεση των Beastie Boys και των Public Enemy. Όταν κυκλοφόρησαν το Βlack Sunday το 1993 με το εξώφυλλο που διαφήμισε πόσο ευεργετικό είναι το «ευλογημένο» φυτό της μαριχουάνα, τους συμπεριέλαβαν άμεσα στη λίστα των «φτιαγμένων» μουσικών. Έκαναν από την αρχή ένα εντυπωσιακό crossover και το “Insane In The Brain” παραμένει το all time classic single τους.
Eminem – The Marshall Mathers LP (2000)
Για το Slim Shady όλοι είχαν πει πως πρόκειται για αυτοβιογραφικό, άλμπουμ αλλά εκείνος τους διέψευσε λέγοντας ότι απλώς υποδύεται έναν χαρακτήρα. Τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησε το The Marshall Mathers που επίσης συνδέθηκε με την προσωπική του ζωή αφού τα μισά τραγούδια μιλούσαν για την μητέρα του και τα άλλα μισά για την πρώην γυναίκα του. Τότε είπε ότι δεν ενδιαφέρεται τι νομίζει ο καθένας και πως το άλμπουμ προορίζεται αποκλειστικά για διασκέδαση.
Nas – Illmatic (1994)
Το άλμπουμ ορόσημο που τον μετέτρεψε από έναν ταλαντούχο rapper σ’ έναν hip-hop ποιητής. Την εποχή που το old school άρχιζε να σβήνει σιγά σιγά και το gangsta rap έπαιζε παντού, κανείς δεν κατάφερε να γεφυρώσει τα δύο στυλ καλύτερα από τον Nas. Μία δουλειά που έχει αντέξει μέσα στο χρόνο όσο λίγες. Και όπως έχει πει κάποιος “είναι καλύτερο από κάθε άλμπουμ του Jay-Z”.
