Ήταν Σεπτέμβριος του 14 όταν αποφάσισα ότι είχε έρθει η ώρα για μια σοβαρή αυτοκριτική.
Είχα μετανιώσει είναι η αλήθεια όλες εκείνες τις φορές που κοιμήθηκα περισσότερο και έχασα μια μέρα με φρέσκο χιόνι στο βουνό ή ένα πρωινό μάθημα στην σχολή.
Είχα μετανιώσει κάθε μία από τις φορές που οι έννοιες που δημιουργήθηκαν από φίλους, από την σχολή, από το γραφείο με εμπόδισαν να βγω εκεί έξω, να εξερευνήσω, να κάνω νέα πράγματα και να ζήσω.
Μετάνιωσα αυτό το εκπαιδευτικό ταξίδι που δεν έκανα στην Ρωσία ενώ είχα επιλεγεί, γιατί φοβόμουν ότι δεν θα τα πάω καλά στην εξεταστική, ήταν απλά μια δικαιολογία.
Πάνω από όλα όμως μετάνιωσα τα λεφτά που σπατάλησα σε αλκοόλ και εξόδους αντί για ταξίδια και προφανώς τα πρωινά μετά που δεν μπόρεσα να πάω για τρέξιμο ή τένις.
Έτσι ήταν ώρα για αλλαγή.
Εντελώς τυχαία και ενώ είχα αυτές τις σκέψεις στο μυαλό μου, έπεσα πάνω σε ένα βίντεο του Casey Neistat που καλούσε αυτούς που το βλέπανε να κάνουν ακριβώς αυτό που ήθελα, να κάνουν περισσότερα. Και έτσι και αποφάσισα να ακούσω την συμβουλή του. Η συνέχεια στο βίντεο!
Ο χρόνος πίσω δεν γυρνά και πριν το καταλάβεις αυτή η συμβουλή που ακούς από παντού ¨ζήσε κάθε μέρα σαν να ήταν η τελευταία σου¨ ίσως να μην είναι πλέον επιλογή. Για αυτό ακολούθα την συμβουλή του Casey και κάνε περισσότερα, κάνε περισσότερα από αυτά που σε γεμίζουν, από αυτά που νοιώθεις ζωντανός όταν τα κάνεις. Κάνε περισσότερα από αυτά που είναι εσύ.
