O Κωνσταντίνος Ανδριώτης είναι ένας πολύ ωραίος τύπος και φυσικά ο πρωταθλητής στη χώρα μας στο downhill. Όσοι τον έχουν δει να αγωνίζεται ξέρουν καλά για τι αθλητή μιλάμε. Είναι ένα “one man show”, κυριολεκτικά, αφού οργώνει τις πίστες μόνο με τις πλάτες του, χωρίς αγωνιστική υποστήριξη και χορηγούς. Κάνει πολλαπλάσια πράγματα απ’ όσα θα μπορούσαν άλλοι και μέχρι κάποιοι να ακούσουν σοβαρά αυτά που έχει να τους πει και να υποστηρίξουν ανάλογες προσπάθειες, εκείνος θα συνεχίζει απτόητος. Σ’ ένα από τα break του τον πετύχαμε για μία μικρή κουβεντούλα.
Θυμάσαι την πρώτη φορά που είπες «ναι είμαι πολύ καλός στο mountain bike» και κατάλαβες πως θα είναι κάτι παραπάνω από ένα χόμπι για σένα;
Ναι, το κατάλαβα από πολύ νωρίς. Μόλις καβάλησα το πρώτο ποδήλατο downhill ένα ποδήλατο GT, με διαδρομές 180 εμπρός πίσω. Θυμάμαι ότι ήμουν πολύ ελαφρύς και γρήγορος στα βράχια, και επίσης γρήγορος στο στρίψιμο αφού είχα φέρει τα λάστιχα ήδη στο όριο.
Η κατάκτηση του πρωταθληματος ήταν μία δικαίωση των προσπαθειών σου;
Η κατάκτηση του πρωταθλήματος ήταν μία ακόμα νίκη στην Ελλάδα για μένα. Βγήκα πρωταθλητής πέρσυ αλλά ήμουν γρήγορος από τότε που άρχισα το downhill για να πάρω τον τίτλο του πανελλήνιου πρωταθλητή. Ιδιαίτερα μετά το 2010 όπου άρχισα και γυμναστήριο. Για μένα ο κύριος στόχος μου είναι το πανευρωπαϊκό και το παγκόσμιο. Μόνο εκεί πιέζω στα όριά μου επειδή ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος.
Ποιο είναι το πιο εντυπωσιακό κομμάτι του να είσαι pro αθλητής και ποιο το λιγότερο ευχάριστο;
Το εντυπωσιακό κομμάτι είναι πως οδηγάς στο όριο πια και είσαι δυνατός σε όλη την πίστα. Αυτό όμως σημαίνει ρίσκο, δυνατές προπονήσεις και πειθαρχία. Αυτά είναι και το λιγότερο ευχάριστο, αφού σημαίνουν πολύ πόνο, ιδρώτα και ώρες στο ποδήλατο δρόμου.
Πόσες φορές απελπίστηκες που πρέπει να τα κάνεις όλα μόνος σου χωρίς χορηγούς και χωρίς καμία άλλη βοήθεια;
Απελπισία υπάρχει σίγουρα. Όταν βλέπεις τις factory ομάδες να έχουν τα πάντα στα πόδια τους και εσύ πρέπει να σκέφτεσαι τα πάντα και να κάνεις το μηχανικό, τον μάγειρα και την καθαρίστρια μαζί!
Είναι πολλά πράγματα που χρειάζομαι να κουβαλάω καθε φορά και ευτυχώς έχω λύσει αυτό το θέμα με τη DHL που μου μεταφέρουν τα ποδήλατα σε δύο ημέρες όπου θέλω. Χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτα. Επίσης χρειάζεται ένας μηχανικός κάτι που δεν έχω. Ελπίζω να μπορέσω να αποκτήσω τα επόμενα χρόνια.
Όταν πιάνεις τον εαυτό σου να ξεπερνάει τα όρια τον αφήνεις να συνεχίσει ή τον φρενάρεις;
Όταν ξεπερνάω τα όρια προσπαθώ να κρατήσω τη συγκέντρωση μου και να κατέβω όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Υπάρχουν κάποιοι βασικοί κανόνες που ακολουθείς πριν και κατά την διάρκεια ενός αγώνα;
Ναι, πάντα θα προσπαθήσω να κάνω όσο πιο πολλές καταβάσεις γίνεται την πρώτη μέρα για να οδηγήσω γρήγορα. Αν καταφέρω να το κάνω αυτό και νιώθω καλά έχω πάντα ένα καλό αποτέλεσμα. Αν κάτι πάει στραβά προσπαθώ να το ξεχάσω και να συγκεντρωθώ στο τελικό. Επίσης πριν από την κατάβαση κάνω καλό ζέσταμα. Ακόμα φαντάζομαι τον εαυτό μου να κατεβαίνω την πίστα κάτι που βοηθά αρκετά.
Ποια ήταν η πιο fun πίστα που έτρεξες ποτέ και ποια η πιο δύσκολη;
Η πιο ωραία πίστα ήταν στα Γιάννενα, με πολλά άλματα, στροφές και πολύ ροή. Η πιο δύσκολη ήταν φέτος στη Λούρδη στο Παγκόσμιο Κύπελλο, με τον αγώνα να γίνεται και με βροχή.
Κάποια συμβουλή σε όσους σκέφτονται αυτή τη στιγμή να αγοράσουν ένα mountain bike;
Πάντα να φοράνε κράνος και να πηγαίνουν βήμα βήμα χωρίς βιαστικές κινήσεις. Ίσως να παρακολουθήσουν και κάποια μαθήματα με βασικές τεχνικές που είναι ότι καλύτερο.
Ποιο είναι το πρόγραμμά σου αυτό τον καιρό;
Να κάνω όσο περισσότερο ποδήλατο και αγώνες, να βελτιωθώ όσο γίνεται από αγώνα σε αγώνα και να φέρω κάποια καλά αποτελέσματα.
