Μια ώρα μακριά από την Θεσσαλονίκη είναι ένα μέρος μαγικό. Ένα μέρος με ατελείωτες παραλίες, χαλάζια νερά, δάση, νησάκια και φυσική ομορφιά. Σε όλους τους Θεσσαλονικείς είναι ξεκάθαρο πως μέρος σαν την Χαλκιδική δεν υπάρχει.
Όμως όπως σε κάθε άλλο τουριστικό προορισμό που είναι τόσο εύκολα προσβάσιμος, κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, το να αποφύγεις τα πλήθη είναι αρκετά δύσκολο. Όχι ακατόρθωτο όμως. Αυτό το καλοκαίρι, πιθανότατα λόγω διάθεσης, αυτό προσπάθησα να κάνω.
Στα γνωστά μέρη πήγαινα αργά το απόγευμα, σχεδόν βράδυ ή πολύ πρωί. Περπάτησα και έψαξα να βρω τις λίγο πιο δύσβατες παραλίες. Να βρω μέρη που δεν ήταν στους γνωστούς προορισμούς. Να βρω κολπάκια που πας κολυμπώντας και δεν υπάρχει πρόσβαση από την στεριά. Θα εκπλαγείτε αν δείτε τις παραλίες ακριβώς δίπλα από τις καβουρότρυπες που δεν μπορείς να προσεγγίσεις με αμάξι αλλά είναι 10 λεπτά με τα πόδια. Πήγα μέχρι την άκρη του ποδιού. Βγήκα έξω όταν έβρεχε. Μαγική ώρα. Όλοι είχαν μαζευτεί μέσα. Ακόμα και η λαγόμανδρα ήταν άδεια από κόσμο.
Όμως, μακρηγόρησα και παρότι μου αρέσει να γράφω ιστορίες, τις λέω καλύτερα με το βίντεο, οπότε η συνέχεια σε αυτό! Τέλος αν σας αρέσουν φιλμάκια τέτοιου είδους, με θεματολογία που ορίζεται μόνο ως ‘ότι τραβάει το μάτι μου’ από αρχιτεκτονική μέχρι σπορ και αποδράσεις, μην διστάσετε να πατήσετε τον παρακάτω σύνδεσμο και να με βρείτε στο YouTube : https://goo.gl/11AWh0
Ανδρέας Μπατσίλας
